Het is alweer enige tijd geleden dat De Brief kwam. Maanden werd er naar toegeleefd. En na weken vol spanning was daar dan eindelijk het verlossende woord. Ze zat er bij. Bij de KNVB MO12/13 district West. Maar de selectie is altijd ‘voorlopig’. En dat betekent dat ze afgelopen dinsdag weer aan de bak mocht voor een vervolgselectieactiviteit.
En ik moet zeggen, deze keer ging ze daar toch anders in dan alle vorige keren. Niet omdat ze dacht dat ze ‘m al in de pocket had. Maar meer omdat ze inmiddels veel beter weet waar ze staat. En niet alleen figuurlijk overigens. Want bij dit team heeft ze een andere positie dan in haar eigen team. Maar dat terzijde. Wat ik eigenlijk bedoel, is dat ze nu al een paar maanden met dit team speelt. Ze kent haar ‘concurrenten’ en weet dus veel beter waar ze staat. Het is niet meer totaal onbekend. En dat is toch een fijnere uitgangspositie.
Dat betekent echter niet dat het een kat in het bakkie is. Inmiddels hadden er namelijk meer selectierondes plaatsgevonden. Er kwamen dus wat meiden bij. Maar het aantal plekken blijft gelijk. Kortom: laat dus maar zien wat je waard bent en dat jíj dat plekje verdient. Dat dus.
Leuke bijkomstigheid dit keer was dat haar (stief)achterachternichtje nu ook mee deed. En ja dat klinkt als heel ver weg. Maar zowel hemelsbreed als gevoelsmatig is dat niet zo. Ze woont namelijk om de hoek en is een goed vriendinnetje van mijn meiden. Eigenlijk was de vriendschap er al voordat de (stief)familieband werd vastgesteld. Een vriendschap ontstaan op het voetbalveld. Ze gunnen elkaar dat plekje dan ook van harte. Want daar zijn vriendinnen voor. En familie natuurlijk ook. En oké, misschien helpt het ook wel mee dat nichtje keepster is. Ze azen dus niet op elkaars plekje.
Maar goed. Beiden streden dus om een plek voor de rest van het seizoen. En nu is het voor beiden afwachten. En zitten we dus in dubbele spanning. Want gaan ze allebei door? Of één van hen wel en de ander niet? Of allebei niet? Eigenlijk verwachten we vandaag wel een uitslag. Want volgens de laatste berichten starten de trainingen dinsdag. Gelukkig is de spanning dit keer gezond. Er wordt niet geijsbeerd naar de brievenbus. En de mail wordt niet iedere minuut gecheckt. Want ze is positief. Het gevoel is goed.
Maar als ze straks thuiskomt van school en de brief op tafel ligt, zal er toch een lichte golf door haar heen gaan. Van opwinding. Verwachting. Hoop. Omdat ze toch niet helemaal zeker weet wat er dit keer in die brief staat. Misschien haalt ze eerst nog even diep adem. Maar dan zal ze hem openscheuren. En zie ik waarschijnlijk al gelijk aan haar gezicht wat er in staat.
En daarna is het opnieuw wachten. Op bericht van haar (stief)achterachternichtje. En hopelijk maken we daarna een dubbel rondedansje door de kamer.