Zwart gat (2)

Na een aaneenschakeling van euforische kippenvelmomenten, was het afgelopen week weer terug naar de beslommeringen van alle dag. De Oranjebubbel waarin ik wekenlang had gezeten was teneinde. Er restte slechts nog één ding: het grote zwarte gat.

Gelukkig zou ik dat enigszins op kunnen vangen. Want het EK ging naadloos over in onze trip richting het warme zuiden. Een welverdiende vakantie om even bij te komen van alle dagelijkse hectiek. Even geen voetbalschoenen, scheenbeschermers met de altijd kwijt zijnde kousjes, of taxiritjes naar trainingen en wedstrijden. Maar gewoon even helemaal niets.

Het enige waar ik de komende twee weken aan hoefde te denken was of we ons wel genoeg hadden ingesmeerd tegen de zon. Of ik wel of geen verkoelend duikje zou nemen in het zwembad. De Linda zou lezen of een van de vele meegezeulde boeken. Rosé of witte wijn bij het eten. Bij het bakkertje ’s ochtends een croissant of chocolatine halen. Of toch maar een flute? Of een baguette? Kortom, zo’n heerlijk lome nietsdoen vakantie. Een perfecte voorbereiding op het nieuwe seizoen. Toch?

Helaas. Wat op papier zo mooi klonk bleek in de praktijk iets lastiger. Want ook op vakantie kon worden meegedaan aan een voetbaltoernooi. En dus hadden de dames hun scheenbeschermers in hun koffer gestopt. En uitgepakt. En ergens op hun kamer neergelegd. Maar waar? De beschermers waren al snel gevonden. Maar die vermaledijde kousjes….

Gelukkig hadden ze ook voetbalsokken mee. Dus die moesten de beschermers maar op hun plek houden. En na de zoekstress kon dan toch naar de verzamelplek worden gegaan. Hier werden de teams gemaakt. Mijn meiden kwamen in een team samen met een van de jongens van de animatie. Een sportieve jongen waarvan mijn middelste dacht dat hij het niet zo leuk vond om bij meiden te zitten. Maar goed. Iemand moest het doen. Net als andere jaren was het toernooi op een tennisveldje. Harde ondergrond dus. Oudste dochter had wat last van haar knie. En middelste verstapte zich even. Maar ze verbeten zich. Ze zouden zich als enige meiden op het veld niet laten kennen. En het loonde. Want uiteindelijk stonden ze in de finale, wonnen ze deze nipt met 8-7 en hadden de jongens het nakijken.

Verder bleek het warme zuiden dit jaar beduidend minder warm. Nou ja. Niet dat het alleen maar slecht was. Het was gewoon niet alleen maar goed. Dat betekende dus minder dagen luieren aan het zwembad en meer er op uit. Ook niet verkeerd. Ware het niet dat onze auto daar wat anders over dacht. Na een aantal keer dienst te hebben geweigerd, staat deze nu nog ergens te wachten op transport naar Nederland.

Maar elk nadeel heb z’n voordeel. Dus met een mooie leenauto konden we toch nog wat aan sightseeing doen. En waren we bovendien in staat om weer op het geplande tijdstip naar huis te rijden. Niet geheel onbelangrijk. Want aankomende week start oudste dochter alweer met haar trainingen. En begint alles langzaamaan weer in het normale ritme te komen. Moeten we al weer voorzichtig kijken naar de trainingstijden- en dagen. Een weekplanning maken. En ons weer voorbereiden op de wekelijkse zoektocht naar die fijne scheenbeschermerkousjes.

En langzaam begint het besef in te dalen dat ik helemaal geen tijd heb voor een zwart gat. Dus kom maar op met het nieuwe seizoen. Ik ben er klaar voor.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

UA-74423621-1

Ontdek meer van soccertalk

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading