Andere tijden (3)

Inmiddels zijn bij middelste dochter de Ajax trainingen weer begonnen. ‘Weer’. Dat klinkt al bijna alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Maar dat is het natuurlijk niet.

Verre van zelfs. Want de Talenten Academie voor meiden O9, O11, O13 en O15 is pas net gestart. In 2015 mocht Daphne Koster de eerste lichting O9 meiden op De Toekomst verwelkomen. En nu zijn daar dus drie lichtingen bijgekomen. Hoe bijzonder. De tijden zijn veranderd.

Op meer punten trouwens. Want kon je in 2015 nog al je social media volgooien met foto’s en filmpjes om iedereen te laten zien wat een fantastisch kind je op de wereld hebt gezet. Anno 2020 weten we wel beter. Want toegegeven, de uitvoering van de privacywet AVG slaat wellicht soms een beetje door, maar ook ik ben door deze wet nog bewuster geworden van wat ik doe.

Zo plaats ik mijn kinderen zo min mogelijk vol zichtbaar in beeld. En als ze dat wel zijn, dan hebben ze daar toestemming voor gegeven. Ook noem ik hen nooit bij naam en toenaam. Tuurlijk, als je even googled of verder kijkt, weet je hoe ze heten. Maar daar moet je dan dus toch iets van moeite voor doen. Verder laat ik al mijn blogs altijd eerst goedkeuren door mijn kroost. Zij zijn dan weliswaar vaak het onderwerp, maar geen marketingmateriaal. En als zij willen dat ik iets niet plaats, dan doe ik dat ook niet. Het internet is nu eenmaal ‘for ever’.

Los van mijn eigen meiden, ben ik wellicht nog scherper op die van anderen. Ik waak er altijd voor, vooral geen andere personen herkenbaar online te plaatsen. Niet in foto en niet in naam. Tenzij zij hebben aangegeven dit oké te vinden. En natuurlijk is dat soms lastig. Want sommige gave actiefoto’s kun je daardoor niet gebruiken. Maar ik realiseer me ook dat een gave actie van mijn kind, wellicht een minder gaaf moment voor die van een ander oplevert. En bovendien, wellicht wil die ander sowieso niet in beeld. Zeker in deze puberleeftijd, waar iedereen al onzeker genoeg is, is dat een gevoelig puntje. En tijdens een training of wedstrijd kun je nu eenmaal geen tien takes van een actie nemen om het perfecte plaatje te creëren.

Maar hoe ik ook mijn best doe om mijn meiden een beetje uit de picture te houden en hen zelf de regie te geven over hun social media uitingen, het blijft vechten tegen de bierkaai. Want ook dit seizoen zie ik op insta foto’s en filmpjes voorbij komen van mijn dochter (en die van anderen trouwens ook). En hoewel zij niet het hoofdonderwerp is, ze staat er toch op. Begrijp me niet verkeerd, misschien vind ze dat best oké. Maar misschien ook niet. Want misschien staat ze daar net even een gekke bek te trekken. Of geeft ze net even die hele slechte pass. En wil ze dus net even niet dat dat beeld overal rondzwerft.

En natuurlijk snap ik dat al die meiden trots zijn dat ze bij Ajax spelen. En het Ajax tenue voor twaalf keer mogen dragen. En dat ze aan iedereen willen laten zien wat ze kunnen. Maar toch. Ik vind het een lastig ding.

Maar ik wil me er ook niet te veel op focussen. Want feit is, dat het natuurlijk best wel heel bijzonder is dat middelste dochter in dat tenue naast de Johan Cruijff Arena mag trainen. Onder leiding van oud-profs en meiden uit de huidige Ajax-selectie. Dat ze heel even mag zien en voelen dat het gewoon kan. Dat wie weet, wellicht, misschien, ook voor haar ooit het leven van een profvoetbalster is weggelegd.

Of niet. En dan hebben we gelukkig de foto’s en filmpjes nog om van te genieten.