Andere tijden (4)

Net als je denkt dat je alles een beetje onder controle begint te krijgen. En je je erbij hebt neergelegd dat je niet meer alle wedstrijden van je meiden kunt zien. De gezelligheid in de sportkantine voorlopig even op zich laat wachten. En je een prof bent geworden in het volgen van de pijlen en het ontsmetten van je handen.

Net als je denkt dat we er nu bijna zijn. Dat we nog even moeten doorbijten. En we dan weer bijna terug zijn bij het ‘oude normaal’. Net dan, word je keihard met de neus op de feiten gedrukt. We kregen met z’n allen meer ruimte. En het virus ook.

En dus worden de maatregelen weer aangescherpt. Begrijpelijk, maar wat betekent dit? Na de commotie van vorige week rondom de Eredivisie Vrouwen, tijd om eens wat dichter bij huis te kijken.

Wedstrijden voor de jeugd onder 18 mogen voorlopig even niet doorgaan. Oké, dat is flink balen. Maar trainingen mogen dan weer wel. Ten opzichte van eerder dit jaar, toch een behoorlijk winstpunt. De vlag gaat dus toch half uit.

Rest hier in huis natuurlijk de grote vraag: wat gaat Ajax doen? De vorige keer werden alle trainingen van middelste dochter afgelast en vervangen door huiswerkopdrachten. Maar dit seizoen mocht ze alweer genieten van een aantal ‘live’ trainingen. En elke training is er één. En pakken ze haar niet meer af.

Oudste dochter had meer pech. Nog voor zij vorig seizoen de drie trainingen waar ze voor was uitgenodigd kon verzilveren, ging de intelligente lockdown in. Groot was dan ook de vreugde toen deze trainingen dit seizoen opnieuw werden ingepland. Ze moest er alleen even opwachten. Tot 22 oktober wel te verstaan.

22 oktober. Donderdag aanstaande. En ruim een week na de aangekondigde verscherpte maatregelen. Zou het doorgaan of niet? Naarmate de week vorderde, steeg ook de hoop. Immers, de beloften trainden door. De camps&clinics tijdens de herfstvakantie gingen door. Dus misschien haar training ook?

Tegen beter weten in, werd de kans groter. Want geen bericht was immers goed bericht. Toch? En als het niet door zou gaan, zou dat dus zeker voor het weekend horen? Maar woensdag bleef de mail stil. En donderdag ook. En langzaam tikte ook de uren afgelopen vrijdag weg. Zonder mail. Zou het nu dan toch eindelijk doorgaan? Er verscheen al een kleine twinkeling in de ogen van dochterlief. Zou het echt?

Tot er even voor 17.00 uur dan toch dat bekende ‘ping’-geluid te horen was. Het geluid dat dit keer gepaard ging met die gevreesde mail. Helaas. Weer niet. Hoe begrijpelijk ook. De onvermijdelijk teleurstelling was toch even aanwezig. En dus wordt het weer wachten. Op die ene kans. Maar hoort dat niet ook bij topsport? Dat je talent moet hebben én het geluk dat je dit op het juiste moment, op de juiste plek kunt laten zien?

Nu is duidelijk even niet het juiste moment. Maar als ze er hard voor blijft werken, komt dit moment uiteindelijk op haar pad. Dat geloof ik echt. En tot die tijd gaan we gewoon door. In het nieuwe normaal. En blijven we uitkijken naar de dag dat de vlag weer helemaal uit kan.

Maar voor het zover is hoop ik vooral dat iedereen gezond blijft.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

UA-74423621-1

Ontdek meer van soccertalk

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading