Dagdromen

Afgelopen vrijdag beleefden de leeuwinnen de WK-finale opnieuw. En ondanks dat ik Oranje een heel warm hart toedraag, vond het mooiste moment plaats bij Team USA. In de 61′ minuut. Althans, dat vond ik. Met mijn gekleurde moeder-bril.

Want toen liep de 29-jarige Kristen Mewis het veld op. En je zag haar genieten. Ze straalde gewoon. En niet zonder reden. Want dit was haar comeback, nadat ze in seizoen 2013/14 voor het laatst bij de nationale selectie zat. Na zes lange jaren speelde ze weer voor de stars and stripes. Dat moet een fantastisch gevoel hebben gegeven.

Maar dat is niet de reden dat ik het zo bijzonder vond. Ook niet toen ze na tien minuten een gouden wissel bleek en de 2-0 scoorde. Nee. De reden waarom ik het zo’n mooi moment vond, was omdat Sam Mewis ook in het veld stond. Haar 28-jarige zusje.

Hoe gaaf is dat. Om samen met je zus voor je land te mogen uitkomen. Jouw droom en jouw passie te delen. En samen dit fantastische moment te mogen beleven. Als ik hun moeder was, dan had ik ongetwijfeld een traantje weggepinkt. Sterker nog. Ik moest bijna zelf een tissue pakken. En ik ken hen niet eens.

Maar stiekem sloeg door dit moment ook mijn fantasie even op hol. Droomde ik heel even van mijn oudste twee meiden. En van het moment dat zij samen op het veld zouden staan. Misschien niet in Oranje. Of eigenlijk, waarom niet? In dromen mag en kan alles. Toch? Maar goed. Bij een Eredivisie club dan? Dat zou toch geweldig zijn? Zij aan zij strijden voor hun team. Ik zie het wel voor me. En een stuk praktischer ook.

Het zou trouwens niet eens de eerste keer zijn. Want middelste dochter begon ooit bij de meiden en ging toen al snel door naar een team dat twee jaar ouder was. De leeftijdscategorie van haar zus. En hoewel oudste dochter toen al bij de jongens speelde, werd ze soms ingevlogen als er een tekort aan speelsters dreigde. Uiteraard werd ze dan pas ingezet als het echt niet anders kon. Maar zo hebben ze toch al een aantal minuten samen gemaakt. En dat was toch wel heel erg mooi om te zien.

Ze hebben allebei nog de droom om prof te worden. En zolang ze niet alleen die droom houden, maar ook het plezier, dan is alles mogelijk. Dus wie weet. Ik zet de tissues vast klaar.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

4 comments
UA-74423621-1

Ontdek meer van soccertalk

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading