De Brief (17)

Afgelopen week was ‘ie er weer ineens. De Brief waarin een mogelijk nieuw hoofdstuk in de voetbaldroom van oudste dochter werd aangekondigd. Er staat namelijk wederom een selectieronde gepland.

Dit keer voor de MO14 West. En de lijst telt maar liefst 45 namen. Bekende en minder bekende. Elke keer vraag ik me dan ook af waar al die nieuwe meiden ineens vandaan komen. Hoe kan het dat we hen nog niet eerder tegenkwamen? Het geeft echter ook een heel klein beetje hoop voor middelste dochter. Want misschien is het voor haar dan nog niet definitief voorbij? Misschien maakt ze als ze ouder is alsnog een kans? Wie zal het zeggen. Het is koffiedik kijken. Daar spelen natuurlijk een heleboel factoren een rol bij. Maar voor nu geeft het wel een ietsiepietsie hoop. En wordt het vuurtje van haar voetbaldroom weer wat aangewakkerd. En blijft ons motto overeind: If you can dream it, you can do it!

Maar goed. Weer even terug naar de namenlijst achter De Brief voor oudste dochter. Want dit keer was deze wel extra bijzonder. De speelsters op de lijst zijn namelijk niet alleen afkomstig van de lokale voetbalverenigingen. In tegendeel. Er staat ook een aantal profclubs op. Wat dacht je van ADO Den Haag? Of VVV Alkmaar? En last, maar zeker not least….Feyenoord! Haar cluppie! Stiekem toch wel een beetje cool.

En dat betekent dat de lat ook weer omhoog gaat. En het wederom spannend gaat worden. En terecht. Want het is de laatste stap voor een belangrijke mijlpaal. Een mijlpaal die zich pas in het voorjaar kan aandienen. En die wederom om een selectieronde vraagt. Maar waar ze heel erg naar uitkijkt. Op hoopt. Haar zinnen op heeft gezet. Want in het voorjaar is de eerste landelijke selectie voor haar leeftijd. En de selectie voor de MO14 West is de laatste hobbel om hiervoor in aanmerking te komen.

Dus nu afvallen is geen optie. Ze zal er weer alles voor geven. Haar stinkende best doen. Ervoor vechten. Tot het gaatje gaan.

Tenminste….

Als ze er komt….

Op de plek van de selectietraining bedoel ik dan. Want voor ons ouders wordt het er niet makkelijker op. Dit keer mogen we namelijk naar De Meern. En hoewel dat qua afstand voor ons redelijk te doen is, betekent dit wel in de spits de A27 over. Op een maandag. En dus mijn werkdag. Hoe ga ik dat nu weer voor elkaar krijgen? Voor twee selectietrainingen is dat nog wel te doen. Maar wat als ze door is? Betekent dat dan iedere week op maandag naar De Meern? De ervaring leert van wel.

En dus levert mij dat weer heel wat hoofdbrekens op. En hoop ik vurig dat het voetbalveld vlakbij een treinstation ligt. Zodat ze zelf met de trein heen kan. En ik haar daarna op kan halen. Alhoewel ik dat natuurlijk ook best een stap vind. Of ben ik nu zo’n overbeschermende moeder? En stel dat ze met de trein gaat. En ik haar in de avond op haal. Dan moet ik natuurlijk wel oppas hebben voor de rest van het stel. Want manlief is straks weer veel van huis. Kortom, het geregel gaat weer beginnen.

Nou ja, nog even niet natuurlijk. Eerst maar eens kijken of ze door de selectie komt. Daarna zien we wel weer verder. Komt vast goed. Want hé…if you can dream it, you can do it!