Deze week was ‘ie er weer. De mail waar dochterlief zo naar uitkeek. Ik was op mijn werk. Zij op school. Dus opende ik ‘m maar gelijk. En jaaaaa! Ze zat er weer bij! Ik appte haar gelijk. Was superblij voor haar. Totdat ik ‘De Brief’ nog eens goed las.
In ‘De Brief’ stond namelijk dat ze was uitgenodigd voor twee vervolgactiviteiten. Een training en een stagedag. Verder zat er nog een brief voor school bij – voor de stagedag moest immers vrij gevraagd worden – en een namenlijst. Een best wel lange namenlijst. Even tellen dus. En ja hoor, mijn vermoeden was juist. Er stonden maar liefst 28 namen op. En dat is teveel voor één team. Bovendien was het een uitnodiging voor slechts twee activiteiten. Dus als je al die info bij elkaar optelt, kun je eigenlijk maar één conclusie trekken. Er zal nog een selectieronde plaatsvinden.
De eerste activiteit vindt morgen al plaats. De stagedag aan het eind van de maand. Kortom, voor december is ze nog nergens zeker van. En dus kan ze voorlopig alleen maar blij zijn dat ze weer een ronde verder is. En hopen op een mooi Sinterklaas- of kerstcadeautje. En als ze dat krijgt. Als ze inderdaad definitief de MO14 West heeft gehaald. Ja dan….
Dan zou haar Oranjedroom ineens heel dichtbij kunnen komen. Want dan kan het zomaar zijn dat er vrij snel weer een volgende uitnodiging komt. Deze MO14 groep is namelijk de laatste hobbel die genomen moet worden. Voordat ze wellicht, misschien, wie weet een uitnodiging krijgt voor de selectie van het landelijke team. Hoe gaaf zou dat zijn?
Maar goed, ze is er nog niet. Eerst moet ik weer even de grote trukendoos opentrekken en het onderste uit mijn mijn oppas- en taximogelijkheden halen. Want dit vraagt natuurlijk opnieuw om een goede planning. Maar ach, een kleine opoffering voor de grote droom.
Voor mij althans. Maar voor al die anderen? De opa en oma’s, zusjes en goede vriendinnen die de boel mede draaiende houden? Voor hen is het een vele grotere opoffering. Zij hoeven dit namelijk allemaal niet te doen. Bizar eigenlijk hoeveel mensen er op de achtergrond meedraaien om zo’n droom mede mogelijk te maken. Ik weet niet wat ik zonder hen zou moeten. En ik ben dankbaar dat ik zoveel lieve mensen om me heen heb waar ik altijd weer op kan rekenen.
Nog één ronde te gaan. Nog één ronde voordat die allesomvattende eerste mijlpaal in zicht komt. Voordat ze kans maakt op een uitnodiging voor het landelijke team. Nog één ronde. Het is wederom alles of niets.