De voorbeschouwing

Het einde van het seizoen nadert. Dat betekent: selectietrainingen en toernooien.  En allerlei leuke voetbal activiteiten. Althans, dat was de bedoeling.

Maar oudste dochter dacht waarschijnlijk ‘laat ik het nog even spannend maken zo aan het eind’. Want afgelopen weekend ging ze maar liefst 2x door haar enkel. Gevolg: een groot ei en veel pijn. Dag selectietraining. Dag toernooi. Na maandag eerst een ochtend in de weer te zijn geweest om een afspraak bij een fysio te krijgen, kon ze dinsdag dan toch eindelijk terecht. Midden onder schooltijd. Maar ja. Het was het enige beschikbare plekje. En haar enkels zijn natuurlijk een redelijk belangrijk ‘asset’ voor haar. Dus we namen dankbaar dit plekje aan.

Een getapete enkel en wat ‘huiswerk’ later, bleek de schade gelukkig mee te vallen. Maar de selectietraining de dag erna en een heel weekend een toernooi was nog wel een brug te ver. Een duidelijk teleurgestelde dochter keek me aan. Moest ze dit weekend haar team in de steek laten? Geen tweedaags toernooi? En wat dan met die leuke activiteit die vrijdag – vandaag dus – op het programma stond? Hoopvol keek ze naar de fysio. Dat kon toch zeker wel? Dat was immers  niet zo intensief of explosief als een toernooi? De fysio zag waarschijnlijk de verwachtingsvolle blik in de ogen van mijn dochter. Tja, als ze haar enkel zou tapen….en goed zou luisteren naar haar lijf……dan…. De ogen van mijn dochter begonnen weer te fonkelen. Vol spanning wachtte ze het laatste deel van de zin af…ja….dan…….dan moet dat wel kunnen!

Jaaaa! Groen licht! Als het niet zo pijnlijk was geweest zou mijn dochter ter plekke een vreugdedansje hebben gedaan. En terecht. Want die vrijdagactiviteit valt zeker in de categorie ‘leuk’.  En dat is een behoorlijk understatement. De categorie  ‘superleuk, gaaf en cool’, komt meer in de buurt.

En vanavond is het dan zo ver. Dan wordt haar droom werkelijkheid. En die van haar zusje. Dan komen oudste en middelste dochter oog in oog te staan met hun held. Gaan ze hem eindelijk in het echt ontmoeten. En krijgen ze ook nog een clinic van hem. Zo’n 3 weken geleden deden ze namelijk mee aan een actie van Continental. Ze konden zich inschrijven voor een clinic. Maar moesten daarbij ook een vraag insturen die ze aan hun held konden stellen. Daar werd natuurlijk uitvoerig over nagedacht. Het moest een goede vraag zijn. Wat zeg ik. Een uitstekende vraag. Hier hing vanaf of ze wel of niet uitgekozen zouden worden. Sterker nog. Het moesten 2 steengoede vragen zijn. Want ze wilden natuurlijk allebei die clinic.

Na lang wikken en wegen stuurden ze hun inzending in. En toen was het wachten geblazen. Zou het goed genoeg zijn? Zouden ze allebei mogen komen? Of één van hen? Wat natuurlijk heel leuk zou zijn voor diegene maar heel zuur voor de ander. Of allebei niet?

En toen kwam vorige week de mail. Of eigenlijk, de mails. Want ja hoor. Ze kregen allebei een mail met de verlossende woorden:

“Van harte gefeliciteerd! Je bent geselecteerd voor de Continental voetbalclinic met Dirk Kuyt.”

Wow! Hoe gaaf! Ze pakten elkaar vast. Keken elkaar ongelovig aan. Ze mochten allebei komen! Zo blij! In alle euforie keek middelste dochter mij ineens wat paniekerig aan. Wat was haar vraag ook weer?! Ik stelde haar gerust. Ze mocht vast ook wel een andere vraag stellen. En ze had nu nog een week om erover na te denken. Dus komt vast goed.

En nu zijn we dus een week verder. Zijn de meiden enigszins stuiterend naar school gegaan. Want vanavond is het zover. Eindelijk. Oog in oog met hun held. Benieuwd of ze dan nog steeds zo staan te springen. Of toch ineens heel stil worden. Onder de indruk van alles. We gaan het meemaken. Maar hoe het ook zij. Vanavond worden mooie herinneringen gemaakt. Vanavond komt een droom uit.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

2 comments
  • Laat je meiden flink dr best doen om Dirk om te turnen! Hij is niet zo “pro ” vrouwenvoetbal? . Hij bepaald t beleid bij quick boys en ja je raadt t al: bij quick boys mogen meisjes alleen gemengd bij ongeselecteerde jongens voetballen. Hoop dat ik zn helden status niet doorbroken heb nu. Laat ze maar een onuitwisbare indruk op m achter laten ?

    • Oh echt? In dat geval heel jammer dat de meiden niet de beurt kregen tijdens de kinderpersconferentie, want dan hadden ze wel een leuke vraag gehad. Maar los daarvan hebben ze een topmiddag gehad. En ik heb hun held toch nog maar even op zijn voetstuk laten staan 😉

UA-74423621-1

Ontdek meer van soccertalk

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading