Hanna Panna

Volg je dromen. Het klinkt zo simpel. Drie woorden, vier lettergrepen, twaalf letters. Maar ga er maar aan staan. Want de werkelijkheid is vaak een stuk weerbarstiger. Het is hard werken en volhouden. Maar het is het oh zo waard. En ik kan het weten.

Want mijn droom begon al toen ik nog een klein meisje was. Zo maakte ik als kind al boekjes. En sindsdien heeft er altijd ergens in mijn achterhoofd een klein stemmetje gezeten. Dat heel zachtjes de wens uitsprak om ooit eens een echt boek te schrijven. Uiteraard werd dit stemmetje altijd volledig overstemd door een ander geluid. Dat riep, nee schreeuwde, dat ik vooral lekker moest blijven door dromen.

En toch kruipt het bloed dan schijnbaar waar het niet gaan kan. Zo zag dit blog in 2016 het leven. Waarom? Omdat er zo weinig te vinden was over meiden en voetbal en ik dacht, dan maak ik het maar zelf. Soccertalk werd een feit en inmiddels schrijf ik alweer mijn 188e blog. Maar ach, wat hersenspinsels op een scherm, maakt nog geen schrijver natuurlijk. Na honderd blogs, heb ik er destijds vijftig gebundeld. En ja, dat werd een soort van boekje. Er zat een kaft omheen. Het was opgemaakt. En het had natuurlijk dat fantastische voorwoord van een bekende voetbalmoeder. Maar voor mij voelde het nog steeds niet als een echt boek.

En dat was prima. Want er zijn zoveel mensen die zoveel beter en mooier kunnen schrijven dan ik. Dat harde stemmetje had gelijk. Totdat zich in december 2019 ineens een idee in mijn hoofd vormde. Want hoeveel kinderboeken gingen er nu echt over meisjesvoetbal? Waar zijn de boeken waar voetbalmeisjes zich in kunnen herkennen? Ik moest het antwoord schuldig blijven. En ineens kwam daar weer die gedachte die ik ook in 2016 had: dan maak ik het maar zelf. Langzaamaan begon dat kleine, zachte stemmetje steeds harder te worden. En voor ik het wist had ik een verhaal op papier. Hanna Panna was geboren.

Inmiddels zijn we anderhalf jaar en veel hobbels verder. Maar afgelopen week mocht ik dan toch echt een heus contract bij een droomuitgever tekenen. En dat voelde alsof Sinterklaas, Kerstmis en alle verjaardagen van al mijn dierbaren op één dag vielen. Wat een feest! Vanaf nu mag ik me dus officieel debuterend kinderboekenauteur noemen. Een beetje onwennig is het wel en soms moet ik mezelf even knijpen. Maar het is toch echt zo. Was het een makkelijke weg? Nee. Het was er een van hard werken, vallen, opstaan en doorgaan. Van je nek uitsteken en geduld hebben. En van durven en doen. Maar het was het elke seconde en elke letter waard.

Want nu gaat het ‘fun’-deel beginnen: ik mag aan de slag met de uitgever, de redacteur en de illustrator om er samen een fantastisch boek van te maken. Ik kan niet wachten. Alhoewel, ik zal wel moeten. Want inmiddels heb ik geleerd dat dit een proces is van veel geduld hebben. Maar voorjaar 2022 is het dan eindelijk zover. Dan ligt Hanna Panna in de schappen. Een (onwerkelijke) droom die uitkomt. Als er iets is dat ik mijn meiden wil meegeven, dan is dat het wel: stop niet bij dromen, maar ga ervoor. Want voor je het weet komen ze uit.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

UA-74423621-1

Ontdek meer van soccertalk

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading