En daar stond ik ineens op een vrijdagavond te kijken naar een 7×7 toernooi. Bij de plaatselijke club. Van de 30+ trimvoetbalvrouwen waar ik zelf ooit een blauwe maandag onderdeel van uitmaakte. En waar nu wel een heel bekende trainster voor stond.
En wat deed je het goed! Je was bevlogen, betrokken, fanatiek en duidelijk. Heel duidelijk zelfs. Want wie te laat kwam, begon als wissel. En dat gold al vanaf de laatste training. En deze groep van dertigplussers – waarbij de plus behoorlijk ruim geïnterpreteerd mag worden – nam jou uiterst serieus. In hun ogen was jij geen vijftienjarig pubermeisje. Maar een heuse trainer en coach. En daar luister je gewoon naar.
En niet helemaal onterecht, zo bleek. Want sinds ze jou gevraagd hadden om hen tijdens dit toernooi te coachen, nam jij je verantwoordelijkheid. Je werd aan de trainersapp van het toernooi toegevoegd en kreeg gelijk een vuurdoop: de club die het toernooi zou organiseren kon op het laatste moment de teams niet ontvangen. En twee weken voor aanvang werd het toernooi verplaatst naar onze club. En had jij niet meer alleen de verantwoordelijkheid over je team, maar ook over het toernooi.
Ga er maar aan staan. Een mooi leerproces volgde, want je had hier natuurlijk geen kaas van gegeten. Niet dat ik er enige weet van had, want je regelde alles zelf. Je maakte een veld- en wedstrijdindeling en probeerde alles zo goed mogelijk in de juiste banen te leiden. Gelukkig kon je daarbij bouwen op tal van clubmensen. En dus waren er die vrijdagavond ook scheidsrechters en was – niet geheel onbelangrijk – de bar open.
Ook je taak als coach nam je serieus. Zo had je goed nagedacht over opstellingen en wissels. Want ja, voetballen is leuk, maar winnen nog leuker. Je had zelfs een magnetisch coachboard zodat je precies kon uitleggen wat je bedoelde.
En het heeft jullie geen windeieren gelegd. Want na drie wedstrijden was jouw team niet alleen ongeslagen, maar had het ook nog de nul weten te behouden. Een droomdebuut voor jou als kersverse coach.
De vierde en laatste wedstrijd gooide helaas wat roet in dit debuutfeestje. De eerste tegendoelpunten vielen. Zij waren duidelijk een maatje te groot. En vanaf de zijlijn bezien, gemiddeld genomen wellicht ook wat dichter bij de dertig. Terwijl jullie team wat verder in de ‘plus’ zat.
Maar het mocht de pret niet drukken. Want al met al was het een zeer geslaagde avond. En hebben jullie een mooie uitgangspositie neergezet voor het volgende toernooi. Want dit was pas de eerste van een reeks van vijf speelrondes. Aan het eind van het seizoen wordt de totale balans opgemaakt. Ik ben benieuwd waar dit topteam dan eindigt. Aan jouw coachkwaliteiten zal het in ieder geval niet liggen. Trots op jou!