Noorderzon

Het was herfstvakantie en dus de tijd van clinics. Dit keer had ik de meiden echter nergens voor ingeschreven. Maar zo richting de vakantie begon het toch te kriebelen.  Dus toen een voetbalvriendinnetje aan middelste dochter vroeg of ze mee wilde naar een Barcelona clinic, begonnen haar ogen gelijk te twinkelen.

Voetbalvriendinnetje zou de hele week een kamp doen, maar er waren ook nog plekken voor een ééndaagse clinic. Je kreeg een tenuetje en de trainers waren oud voetballers van Barcelona. Kortom, klonk erg leuk.

Dus zo gezegd zo gedaan. Ik kreeg per mail de factuur toegestuurd en gaf de maat en leeftijd van middelste dochter door. Zij verheugde zich inmiddels enorm op dit festijn. Want hoe leuk om van oud-Barca voetballers een training te krijgen. Nota bene de club waar ‘onze’ beste voetbalster van de wereld speelt! Een paar dagen voor de clinic kregen we echter een mail. Om onduidelijke reden ging het hele feest niet door. De clinic voor ons niet. Maar ook het kamp voor voetbalvriendinnetje niet. En hoewel we ons geld terug zouden krijgen, was de teleurstelling bij de meiden enorm groot.

Maar goed. Zoiets kan een keer gebeuren. Niet leuk. Enorm jammer. Maar het kan. Toch? Of klopte er iets niet?

De twijfel begon toen de organisatie beweerde dat we niet hadden betaald. Maar goed. Het was vrij laat geregeld, dus misschien hadden zaken elkaar gekruist? En ik had een bankafschrift dat het tegendeel bewees. Daar hield het echter niet op. Ook voetbalvriendinnetje kreeg hen niet meer te pakken. Men leek met de noorderzon vertrokken. En dat terwijl zij voor een hele week kamp had betaald. Hmm, waren we hier nu slachtoffer van oplichting?

Ik kon het niet geloven. Toch niet ten koste van kinderen? Dat zou toch niet?

Toegegeven, ik vond het al een beetje vreemd dat de factuur gekoppeld was aan een persoonlijk bankrekeningnummer. En niet aan een bedrijfsnaam. Maar het ging allemaal snel. Ik had er verder geen acht op geslagen. En oké. Ik had ze ook al even gegoogled om te kijken wat het voor clinic was en waar. Maar ook dat leverde weinig op. De site bestond wel. Zag er professioneel uit. Maar ik kon niet direct een datum of locatie vinden. Maar ook daar had ik niet veel aandacht meer aan besteed. Dat was er tussen de drukke bedrijven door even niet van gekomen. En ik dacht, die info krijg je vlak van te voren meestal per mail. Dat zou nu niet anders zijn.

Maar goed. Ergens voelt het dus niet helemaal als zuivere koffie. Ik bedoel, iedereen kan een mooi verhaal ophangen over camps en clinics. En een factuur sturen waarop een bestaande website vermeld staat. Dat zegt niet dat die persoon daar ook echt werkt. Aan de andere kant. Ik weet het niet zeker. Het kan natuurlijk nog steeds gewoon kloppen allemaal. We zijn immers pas twee weken verder. Geen idee hoe snel zij met hun administratie zijn. Dus geef ik hen het voordeel van de twijfel. Ga ik ervan uit dat het allemaal berust op een vergissing. En dat het gewoon dikke vette pech is dat het niet doorging. En dat er geen mensen rondlopen die de boel lopen te flessen over de rug van een paar jonge kinderen.