Ontzag

Haar naam zong al rond bij ons vorige cluppie. Ze was een paar jaar ouder dan mijn oudste dochter. Speelde altijd in het eerste. Tussen de jongens. En ze was goed. Heel goed. Mijn dochter keek stiekem dan ook wel een beetje tegen haar op. Ze was een soort voorbeeld voor haar.

En dat is ze nog steeds. Want toen wij naar een andere club vertrokken was J. een jaar of veertien. En speelde ze nog altijd bij de jongens. Net als het jaar daarna. En ook dit seizoen weet ze van geen wijken. Sterker nog. Momenteel speelt ze zelfs bij dezelfde club als onze dochter. En dat niet alleen. Ze is geselecteerd voor het Nederlands Elftal MO16. Hoe cool is dat!

Kortom, mijn dochter heeft haar voorbeeld binnen handbereik. Zij kan alleen maar dromen van de stappen die J. al heeft gezet. En hoopt ooit in haar voetsporen te mogen treden. Hoe gaaf dus dat ze vorige week een oefenwedstrijd mocht meedoen met het team van J.  Superblij was ze. En ook wel een beetje nerveus. Als kleine opdonder tussen de grote jongens én haar voorbeeld. Zou ze het fysiek aan kunnen? De laatste keer dat ze een toernooi meespeelde met een O15 team, hield ze er immers een gekneusde rib aan over.

Helaas gooide de vakantie roet in het eten. Want de wedstrijd werd afgelast. Lang hoefde mijn dochter echter niet bij de pakken neer te zitten, want nu was de vakantie haar juist goed gezind. Een groot deel van haar eigen team stond namelijk op de latten. En dus mochten de thuisblijvers meetrainen met een ander team. J.’s team. Yes! Niet skiën had dus zo z’n voordelen.

Met een temperatuur beneden het vriespunt was de training vooral een kwestie van warm proberen te blijven. Er werden daarom voornamelijk partijtjes gespeeld. En mijn dochter had het zwaar. Heel zwaar. Ze moest het qua kracht en snelheid toch echt afleggen tegen die twee jaar oudere jongens. Logisch natuurlijk. Maar toch. Leuk vond ze dat niet. En J. was gewoon goed. Actief, snel, technisch. Alles eigenlijk. Wat een topvoetbalster. Mijn dochter heeft alleen nog maar meer ontzag voor haar gekregen.

Aan het eind van de training kwam mijn dochter dan ook enigszins vermoeid van het veld af. En dat kwam niet alleen door de kou. De fysieke tegenstand had haar tol geëist. Ik was dan ook verbaasd toen de trainer vroeg of ze zaterdag kon invallen bij een wedstrijd. Eh, ja natuurlijk. Dat wilde ze wel. Daar hoefde ze niet over na te denken. Wederom had het niet-skiën haar geluk gebracht.

Maar ook deze keer mag het niet zo zijn. Want nu gooit het weer roet in het eten. Alle thuiswedstrijden zijn afgelast. Hoe jammer. Aan de andere kant. Een keer uitslapen op zaterdag is ook wel eens fijn. En nu kan ze zonder spierpijn of gekneusde ribben naar het 70-jarige feest van oma E. Wel zo prettig. Al hoopt ze stiekem natuurlijk dat het weer omslaat. Want een zaterdag zonder voetbal is eigenlijk geen optie.

 

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

2 comments
  • Hele leuke blog en een supper enthousiast verhaal. Maar speelt het meisje nu in de JO15 of de JO17? Victoria Pelova, ons rolmodel voor het Nederlands Elftal, heeft tot aan de JO19 geen gebruik gemaakt van meisjesdispensatie.

    • Waw tot O19! Petje af!
      In dit geval speelt ze in O15 bij onze club en O16 nationaal.ik vermoed dus dispensatie maar weet er het fijne niet van.

UA-74423621-1

Ontdek meer van soccertalk

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading