Het is inmiddels natuurlijk geen geheim meer dat we de Oranjeleeuwinnen een warm hart toedragen. Dus als zij in Nederland een wedstrijd spelen proberen we altijd wel van de partij te zijn. Helemaal als het in het weekend is en de tegenstander niet de makkelijkste is. Kortom, de uitzwaaiwedstrijd tegen Australië zagen wij wel zitten.
Om de stress bij het verkrijgen van de tickets tot een minimum te beperken, zijn we sinds een half jaar clubcardhouder. Niet dat dit enige garantie geeft. Want de vorige keer verliep dat alles behalve vlekkeloos. Want zelfs in de voorverkoop vlogen de kaartjes er uit. En ging er toen nog iets mis met mijn account, nu was ik op alles voorbereid.
Iets voor 12.00 uur was ik dan ook al ingelogd. Ik had de plattegrond van het stadion bekeken en wist dus precies waar ik wilde zitten. Aan de Zuidkant. Want daar kwamen de speelsters het veld op. Daar stonden ze naar toe gericht bij het zingen van het volkslied. Dat waren de beste plaatsen.
Inmiddels was het 12.00 uur. En ondanks het regelmatig verversen van mijn scherm, verscheen de bestelknop niet. De minuten leken voorbij te kruipen, terwijl mijn stressniveau langzaam hoger werd. Maar toen, om 12.03 om precies te zijn, kon ik er in. Om vervolgens de melding te krijgen dat er nog 358 wachtenden voor mij waren. Gelukkig was de wachtrij echter van korte duur en zat ik er in een mum van tijd in.
En wat bleek? De hele Zuidtribune was niet boekbaar! Hè? Was was dit nou? Je kon alleen maar aan de overkant of op de korte zijde plaatsen boeken. Even was ik perplex. Maar de kaartjes gingen redelijk hard. Dus had ik geen keus. Ik moest voor de Noordkant gaan. Snel boekte ik vier tickets. Twee voor mij en twee voor A.
Nou ja snel. Eerst werd ik tijdens de betaling uit het systeem gegooid. Bij poging twee lukte het niet om in mijn bankieren app te komen. Maar drie keer is scheepsrecht. Dus na een kwartier stressen had ik dan toch de kaartjes bemachtigd. Lang leve de voorverkoop.
Alhoewel. Een paar dagen later ging de gewone verkoop van start. En waarom weet ik niet, maar op de één of andere manier kon ik de verleiding niet weerstaan om nogmaals in te loggen op het ticketsysteem. En wat bleek? Nu waren er wél kaartjes in het Zuidvak beschikbaar. En deze waren bovendien nog goedkoper ook.
Ik snapte er niets van. Dus als clubkaarthouder, betaal je je lidmaatschap, om vervolgens duurdere kaarten te mogen kopen in een minder leuk vak? Heel bijzonder. Toch maar even een mail gestuurd naar de KNVB. Misschien kon ik de kaartjes omruilen? Dat zou toch een mooie service zijn na al die stress voor minder mooie plekken. Maar helaas, dit was niet mogelijk. Wel konden ze mijn tickets annuleren, zodat ik zelf nieuwe tickets kon kopen.
Dat was natuurlijk wel een klein risicootje. Want dan moest ik er wel zeker zijn dat ik nog kaartjes kon krijgen. Anders stond ik straks met lege handen. Ik was echter net aan boord van een vliegtuig richting Engeland gestapt. Wat de kans op het boeken van nieuwe tickets natuurlijk aanzienlijk verkleinde. Zo niet reduceerde tot nul. Gelukkig was A. wel in de gelegenheid om tickets te boeken. Ze scoorde er snel vier op prima plekken, zodat ik, eenmaal in Engeland aangekomen, met en gerust hart onze eerdere bestelling kon annuleren.
Eind goed, al goed dus. Al blijft het hele gebeuren natuurlijk wel wat vreemd. Nou ja, we kunnen in ieder geval concluderen dat het verkrijgen van tickets voor de Oranjeleeuwinnen iedere keer weer een avontuur op zich is. En nu maar hopen dat het niet voor niets was en dat we 1 juni een fantastische wedstrijd te zien krijgen. De voorpret kan alweer beginnen.