Toen mijn meiden nog in de bak speelden, moesten we er op zaterdag regelmatig vroeg uit. Maar ach, dat was maar tijdelijk. Dat zou wel overgaan als ze naar de F-jes zouden gaan. Of de E-tjes. Althans, dat dacht ik. Inmiddels spelen ze respectievelijk in de O13 en de O11. En wat denk je?
Juist. De wekker gaat nog steeds erg vroeg. Nou ja niet altijd. Maar wel vaak. Heel vaak. De afgelopen weken was het in ieder geval weer regelmatig raak. Nou ben ik al niet zo’n type dat ’s morgens fluitend het bed uit springt. In tegendeel. Ik houd erg van snoozen. Zodat ik het gevoel heb dat ik nog even kan blijven liggen. Een soort van jezelf voor de gek houden dus. Want om te snoozen moet ik mijn wekker natuurlijk veel vroeger zetten. Maar goed. Als op zaterdag mijn wekker eerder gaat dan door de week, dan gaat er toch iets mis. Althans, dat vind ik.
Neem nou twee weken geleden. Mijn oudste zou om 8.30 uur een uitwedstrijd spelen. Dat betekende dat we om 7.00 uur moesten verzamelen op de carpoolplaats. 7.00 uur! Wie verzint dat? Gelukkig hadden we een begripvolle tegenstander. De wedstrijd werd een uur verplaatst en we konden wat langer blijven liggen. Maar dan nog. We moesten nu om 8.00 uur verzamelen. En dat is nog steeds best vroeg voor een zaterdag.
Afgelopen week was het de beurt aan mijn middelste. Gelukkig speelden we in het naastgelegen dorp. Dus minimale reistijd. Maar desondanks was het toch weer om 8.00 uur verzamelen. Dat betekende dat de wekker al om 6.45 uur ongeveer zou gaan. Snoozen niet meegerekend. 6.45. Dan staat er op de wekker gewoon een zes! Op een zaterdag!
Maar goed. Dan hebben we een uur om te douchen, aankleden, drie kids wakker te krijgen en te ontbijten. En om de kids in een compleet voetbaltenue, inclusief tas, bidon en andere toebehoren klaar voor vertrek te hebben. Met nadruk op compleet. Want ja alles wordt – zeker bij zo’n vroege shift – de avond ervoor weliswaar klaargelegd, maar de ervaring leert dat er altijd wel iets wordt vergeten. En dat we daar altijd pas last minute achter komen. Kortom, een uur lijkt lang, maar het is toch altijd weer haasten.
Deze ochtend hadden we alles echter, ondanks het vroege tijdstip, vrij goed onder controle. Alles leek op rolletjes te lopen. Iedereen kwam redelijk makkelijk uit bed. Alle voetbalspullen waren compleet. En net toen ik dacht, we gaan het redden, hoorde ik in de verte mijn telefoon pingen. Een whatsapp. ‘Das vroeg’, dacht ik nog. Niet veel later volgden er meer pingetjes. Toch maar even kijken dan. En wat denk je? De wedstrijd was afgelast!
Wat? Nee! You’re kidding me! Afgelast? Mijn dochter keek me aan. Hopend dat ik een grapje maakte. Maar helaas. De voetbal.nl app bevestigde het. De weersomstandigheden in combi met een echt grasveld gooiden roet in het eten.
Stonden we daar met ons goeie gedrag. Een beetje beteuterd keken we elkaar aan. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. We hadden nu ruim de tijd voordat oudste dochter moest verzamelen. En we hoefde onze kleine gup niet mee te slepen de kou in. Ik zette mijn mok nogmaals onder het Nespresso apparaat en drukte op start. Niets aan de hand. Alles onder controle.