Winst

Het is meivakantie. En dat betekent minder voetbal. En dus afkicken. Of niet. Want als het even kan, doen we altijd wel mee aan een voetbalactiviteit. Zo ook deze week. Ditmaal geen clinic of kamp, maar een heuse voetbalbattle. Weer eens wat anders dus.

En dat was het zeker. De meiden hadden zich namelijk aangemeld voor La League. Een mooi initiatief van Plan Nederland om meisjes overal ter wereld te laten voetballen. Om hen op deze manier eigenwaarde, kracht en vertrouwen te geven en uiteindelijk het meidenvoetbal naar een hoger niveau brengen. In ontwikkelingslanden, maar ook in Nederland.

Daar hadden wij natuurlijk wel oren naar. Helemaal omdat het een ‘girls-only’ activiteit was. En je bovendien kans maakte om in een team te komen van Rocky, de koningin van het straatvoetbal, of rapper Yes-R.

Afgelopen woensdagavond reden we dan ook richting het Cruyff Court in Amsterdam Oost. En dat was al een avontuur op zich. Niet de route, maar de plek. Want mijn meiden komen natuurlijk uit een reservaat. Om te beginnen wonen we in een buurt waarin het gros van de huizen van het type “jaren ’30” is. De meeste huishoudens hebben hier twee auto’s voor de deur staan en je zult hier – op de vakantiebestemmingen van menigeen na – weinig exotische namen tegenkomen. Nee, hier heet iedereen keurig Emma, Charlotte of Josephine. En eerlijk is eerlijk. Ook de namen van mijn meiden voldoen aan die standaard. Maar verder vallen ze met hun voetbal ietwat uit de toon in deze hockey-minnende omgeving.

Ondanks dat, dacht ik altijd dat mijn meiden een redelijk goed beeld hadden van de wereld om hen heen. Maar eenmaal in Amsterdam, bleek ik toch echt twee provinciaaltjes meegenomen te hebben. Want ze keken hun ogen uit in Amsterdam Oost. Dat was toch net even andere koek. Zo bleek ook op het veld. Nou ja, veld. Een soort van hard beton met een laagje groen schuurpapier. Dat laatste ondervond mijn oudste ten minste na een snoeiharde tackle van een tegenstandster. Niet dat ze niets gewend is in dat opzicht. Sterker nog, ze kan zelf ook best wel een schouderduw geven of een tackle. Maar een (kunst)grasmat valt toch net even anders. En die hekken langs de zijkant gaven ook al niet mee. Getuige de blauwe knie van middelste dochter na een forse duw van een andere speelster.

Maar goed, ik loop op de zaken vooruit. Want we moesten ons uiteraard eerst melden. Daarna begonnen ze vast een beetje in te spelen op het Cruyff Court. En dat ging niet helemaal zonder slag of stoot. Want het was natuurlijk een ‘girls-only’ event. En dat hadden de jongens in de buurt ook door. Er liep dus best wat testosteron op en langs de velden.

Ondertussen arriveerden Yes-R en Rocky. En spotte mijn middelste presentator Sascha Visser. En last but not least, stond daar ook nog eens de Liona bus. Hoe leuk! Snel nog even met Rocky, Sascha en bus op de foto (Yes-R zagen we helaas even niet), en toen kon het spektakel beginnen.

Alle deelneemsters werden verdeeld over twee groepen. O15 of O20. Die van mij vielen uiteraard in de eerste categorie. En mijn middelste was denk ik de jongste op het veld. Naast het lengteverschil tussen al deze meiden, viel ook op dat er heel verschillend gevoetbald werd. Zo zaten er bijvoorbeeld duidelijk wat straatvoetbalsters tussen. Zij probeerden vooral via panna’s te scoren. En daar was maar weinig tijd voor, want een 4×4 partijtje duurde slechts 5 minuten. Waarbij je ook nog de kans had om wissel te staan, als jouw team uit meer meiden bestond. Of – in het geval van mijn oudste – mocht invallen bij teams waar speelsters te kort waren.

Ondertussen werden allerlei filmopnames en foto’s gemaakt. Blijkbaar gaat een en ander dus nog ergens uitgezonden worden. Of wellicht wordt het materiaal gebruikt voor een promo. Geen idee, maar we gaan het ongetwijfeld mee maken.

Hoe het ook zij. Ondanks alle tegenstellingen, kwamen op het veld de verschillende werelden bij elkaar. En daar sprak iedereen uiteindelijk dezelfde taal. Het deed er niet toe waar je vandaan kwam. Of wat je achtergrond was. Op het veld was iedereen gelijk. En niemand stond buitenspel. Binnen een mum van tijd wisten de meiden wie er beter in de spits konden staan. Of in de verdediging. En werden al snel de eerste doelpunten gescoord.

En dat mijn meiden uiteindelijk niet werden gekozen voor het team van Rocky of Yes-R, deed er eigenlijk niet toe. Want dat ze kunnen voetballen wisten ze toch al wel. Maar wat ze nu ook weten is dat het gras er bij sommige buren anders uitziet. En dat dat prima is. Want zolang je uitgaat van elkaars kracht kun je samen een ijzersterk team vormen. En een mooiere winst had deze avond niet op kunnen leveren.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

1 comment
UA-74423621-1

Ontdek meer van soccertalk

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading