Het is alweer september en de eerste bekerwedstrijden zijn gespeeld. Zaterdag start de competitie en ook bij de KNVB start het seizoen op. En dus krijgen heel veel meiden in Nederland in deze periode een brief op de mat. Zo ook de onze.
Want twee weken geleden zoefde de eerste uitnodiging via de mail binnen. Oudste dochter kreeg een uitnodiging voor twee selectietrainingen van de MO15 West. En dat gaf gelijk al hoofdbrekens. Want de eerste training vindt overdag plaats. Dus dat betekent weer vrij nemen van school. En het schooljaar is nog maar net begonnen. Een blik op de schoolkalender bracht echter al gelijk opluchting: ze heeft een studiedag. Hobbel 1 kan dus worden afgevinkt. Hobbel 2 ben ik zelf. Want ik ben een paar dagen weg voor werk. Gelukkig is manlief er wel. Deze is dus ook een ‘check in the box’. Hobbel 3 is de training bij haar eigen club. Maar ook hier zit het mee. Haar trainer is geheel begripvol. Weer een hobbel weggestreept. Blijven haar twee zusjes over, maar ook daar vinden we een oplossing voor. Kortom, de praktische zaken zijn geregeld.
Hoeft ze alleen zelf nog maar even die twee hele grote hobbels te nemen: deze eerste rondes overleven en hopelijk door naar de volgende. Want er zijn 35 meiden opgeroepen. Dat moet dus zeker nog door de helft. En ze moet erin komen, wil ze nog zicht houden op de volgende fase later dit jaar. Want dan komen de rondes voor het nationale team eraan. Het nationale team. Het team waarin je voor het eerst het echte oranje tenue mag dragen. Waarbij het volkslied wordt gespeeld. Een droom die zou uitkomen. Maar zover is het dus nog niet. Eerst maar eens zorgen dat ze in West komt.
Het West team. Een team waar oudste dochter de afgelopen seizoenen al in mocht spelen. Maar dat voor middelste dochter nog heel ver weg leek. Tot vorige week. Want totaal onverwacht, ontving ook zij een mail. Al had ik deze weer bijna gemist. Op de één of andere manier lukt het namelijk maar niet om haar correspondentie ook naar mij gestuurd te krijgen. En zelf checkt ze haar mail nog niet heel frequent. Gelukkig appte een andere voetbalmoeder me met het nieuws. Ik opende gelijk de mail van dochterlief. En ja hoor. Daar stond ‘ie. Een mail van de KNVB. Met daarin een uitnodiging voor twee selectietrainingen van de MO13 West.
Ik belde haar direct op. En wat was ze blij. Zo onverwacht! Uiteraard liet ik haar even genieten van dit moment. Om haar vervolgens ook weer met beide voetjes op de grond te zetten. Want moet de lijst van grote zus door de helft, het slagveld wordt bij middelste dochter nog vele malen groter. Bijna 60(!) namen. Voor zo’n 18 plekjes. Waarvan een groot deel afgelopen seizoen al in West zat. Allesbehalve een gelopen race dus. Maar hoe klein de kans ook is. Ze gaat ervoor. Want ze krijgt een kans. En elke kans is er één. Zeg nooit nooit.
En wat de uitkomst voor beiden ook gaat worden. Ze mogen al trots zijn dat ze zover zijn gekomen. Want West wordt gevormd uit alle voetballende meiden van de regio’s Noord Holland, Zuid Holland en Utrecht. En daar voetballen zo’n 20.000 meiden in hun leeftijdscategorie. Dus als je dan bij de groep van 35-60 meiden hoort die wordt uitgenodigd, is dat al een prestatie op zich.
Maar ja. Als je dan die oproep krijgt, wil je natuurlijk ook door. We gaan het zien. Het circus is weer begonnen.