Geslaagd (2)

Vorige week zaterdag was het veteranendag. Een moment waarop we onze veteranen bedanken. En ik kon er naar toe. Had de kans om onze Koning van dichtbij te zien. En hoewel dat natuurlijke een unieke gebeurtenis is, kozen wij toch voor de Koningin. Van het voetbal wel te verstaan.

Want mijn meiden hadden het voorrecht om naar Hoogeveen af te mogen reizen. Om daar een heuse ontmoeting te hebben met niemand minder dan Vivianne Miedema. Hoe gaaf. Want hoe vaak krijg je zo’n kans? Om haar van zo dichtbij te zien? Haar handtekening te vragen? Met haar op de foto te gaan? En passant nog een clinic te krijgen. Juist. Niet vaak, dus dit tripje zouden we optimaal benutten.

En we waren niet de enige. Maar liefst 250 andere meiden en jongens waren er ook. Evenals haar ouders en broer. Hoe bijzonder om dat als familie van zo dichtbij mee te maken. Dat er zoveel meiden speciaal komen om jouw dochter en zus te zien.

En ze kwamen echt van heinde en ver. Op een bloedhete zaterdagmiddag. Ze hadden ook naar het zwembad kunnen gaan. Of naar zee. Maar allemaal wilden ze maar één ding die dag: Vivianne ontmoeten.

En wat een opgave voor Vivianne zelf. En maar blijven lachen. En handtekeningen zetten. En dat bleef er vaak niet bij ééntje. Daar waren wij het sprekende voorbeeld van. Zo ging er bij allebei mijn dochters een handtekening op het shirt en in mijn boekje. En natuurlijk in de net aangeschafte agenda voor middelste dochter. Oh en dan ook graag een handtekening in het boekje van mama voor de jongste telg. Voor later. En eentje voor de trainer van oudste dochter, omdat ze eigenlijk een oefenwedstrijd had die dag. Dat zijn er dus al zeven. Voor één gezin. Pffff. Sorry Viv.

En het bleef ook niet bij één foto. Want de meiden zaten niet bij elkaar in de groep. Dus dat werd van beide meiden apart een kiekje met hun heldin. Maar ze wisten aan het eind toch Vivianne nog even te strikken voor een gezamenlijk shot. En toen kwam toch wel het mooiste moment. Want Vivianne vroeg of de jongste daar dan niet ook bij moest. Nou stond zij helemaal niet in de buurt. Dus dat ging niet lukken. Maar alleen al het feit dat ze het vroeg! ‘Mam, ze kent ons al gewoon een soort van een beetje!’, riep mijn dochter apetrots na afloop.

Nou weet ik niet of dat in dit geval positief was. Want misschien zaten we er gewoon te veel bovenop. Iets teveel handtekeningen en foto’s zeg maar. Maar toch. Het idee dat DE Vivianne Miedema haar een soort van herkende was toch wel bijzonder.

Dus Vivianne bedankt voor deze ongelooflijk mooie middag. En natuurlijk ook een grote dank aan de organisatie, alle vrijwilligers en sponsoren. Want eerlijk is eerlijk, het was top georganiseerd. De kids kregen een prachtig shirt en een goodiebag. Inclusief zonnebrand! Over oog voor detail gesproken.

Kortom een middag die we ons nog lang zullen heugen en die de boeken in gaat als zeer geslaagd.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

UA-74423621-1

Ontdek meer van soccertalk

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading