Hoopvol

Afgelopen week hielden ruim twintig meiden hun mailbox nauwlettend in de gaten. De uitslag van de Ajax talentendagen zou namelijk bekend worden gemaakt. Wie mocht terugkomen en maakte nog kans op één van die felbegeerde plekken in het beloftenteam? En voor wie hield het, in ieder geval voor nu, even op?

Voor ons natuurlijk minder spannend. Dochterlief had zichzelf immers vakkundig buitenspel gezet, door tijdens de tweede training haar enkel te breken. En toch keken ook wij met een schuin oog mee.

Want stiekem was er dat sprankje hoop. Dat ze, tegen beter weten in, een bericht zou krijgen waaruit af te leiden viel of ze überhaupt een kans had gemaakt. Of ze enigszins op de goede weg was. Of dat ze juist nog mijlenver verwijderd was van die kans op dat gewilde plekje.

Tegelijkertijd leefden we ook erg mee met die andere meiden. Want in onze groep kennen we ze allemaal. De ‘moeder-app’ draaide dan ook overuren. En elke dag dat er geen bericht kwam, werd de spanning weer een beetje opgevoerd. Samen met de hoop en de vrees. En ik merkte dat ik er weer helemaal ingezogen werd. Maar ook, dat bij mij de selectiemoeheid een beetje toesloeg.

Na tien jaar voetbal, durf ik namelijk rustig te zeggen dat we al zeker zo’n 70 selectietrainingen hebben meegemaakt. En dat is alleen al van oudste dochter. Want voor elk team bij de club heb je er al minimaal drie. En bij de KNVB zeker het dubbele. En elke keer is het weer hetzelfde. Wachten, wachten, en nog eens wachten. Eerst op de week waarin je bericht krijgt. Om dan, meestal aan het eind van die week, pas iets te horen.

Ook nu kwam het bericht op vrijdag. En zoals dat gaat op dit soort momenten, liepen ook nu de emoties uiteen van dolgelukkig tot totale deceptie en ongeloof. Bij ons viel dat uiteraard mee. Niets wat we eigenlijk niet al wisten. Al kreeg dochterlief ook niet het bericht waarop ze stiekem toch wel een beetje hoopte. Het ging, geheel terecht overigens, over herstel en wedstrijdfit worden. Maar daardoor heeft ze dus ook nog geen idee waar ze staat.

Maar bij ons is het glas altijd halfvol en dus gaan we voor de positieve uitleg: geen ja, maar ook geen definitieve nee. En aan dat herstel kan al snel worden gewerkt. Want aankomende week gaat het gips er af en staat de eerste fysio afspraak gepland. Ze kan niet wachten om weer te beginnen. Alles ligt nog open.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

UA-74423621-1

Ontdek meer van soccertalk

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading