Ticketstrijd

De Oranjeleeuwinnen hebben zich niet rechtstreeks weten te plaatsen voor het WK. Zuur maar waar. Maar elk nadeel heeft zo z’n voordeel. En in dit geval betekent dit dat we onze Leeuwinnen nog een keer in actie kunnen zien. Als je tenminste aan kaartjes kunt komen.

En dat bleek een grotere uitdaging dan verwacht. Want twee weken geleden, om 12.00 uur precies, startte de kaartverkoop. Uiteraard was ik er helemaal op voorbereid. Had jongste telg net wat eerder van de peuterspeelzaal gehaald. Computer al aangezet. Site klaarstaan. En toch kwam natuurlijk net op het ‘moment suprême’, even iets er tussendoor. Kortom, uiteindelijk was ik pas om 12.06 uur online.

12.06 uur. Zes ieniemienie minuutjes later dan gepland. Hoe erg kan dat zijn? Nou, heel erg dus. Want ik kwam in een wachtrij. Met nummer 146.030 en maar liefst 11.398 (!) wachtenden voor me. Ik knipperde even met mijn ogen. Elfduizend. Driehonderd. Negenentachtig. Het stond er echt. Kansloos dus.

Inmiddels kwam middelste dochter thuis voor de lunch. En tijdens het eten controleerde ik koortsachtig de vorderingen in de wachtrij. Ik bereidde haar al voor op het feit dat het niet zou gaan lukken. Maar het onmogelijke gebeurde. Ik kwam er door! En moest dus gelijk in actie komen. Want de kaartjes vlogen er uit. In twee vakken bleken nog kaartjes vrij. In vak G en vak H. In vak G waren er nog negen. Ik klikte er gelijk op, maar greep mis. Dan maar naar vak H. Daar waren er nog genoeg. En met reden. Want het was het uitvak. Maar wat kan het schelen! Kaartjes zijn kaartjes. En binnen is binnen. Kortom missie geslaagd. Kids dolblij. En ik ook. Het was gewoon gelukt!

En toen kwamen vorige week woensdag ineens 1.000 extra kaarten in de verkoop. En kroop het bloed waar het niet gaan kon. Zouden we een kans wagen? Proberen om aan kaartjes in een ander vak te komen? We hadden niks te verliezen. Want we konden sowieso gaan. Maar vrijdag waren de kaartjes binnen 50 minuten uitverkocht. En nu kwamen er slechts 1.000 extra beschikbaar. De kans dat het zou lukken was dus klein. Heel klein. Maar stel nou dat het het wel zou lukken? Wat deden we dan met onze oude kaartjes?

En dan was er nog een ander dingetje. Want woensdag 12.00 uur achter een PC zou ik niet redden. En de ervaring had geleerd dat je er gelijk bij moest zijn wilde je een kans maken. Dus wat nu? Maar gelukkig was daar die super, geweldige, fantastische,  topvriendin. En wist zij de zenuwslopende minuten, waarin steeds net iemand voor haar de kaartjes wegkaapte, te doorstaan. Want het ging snel. Heel snel. Binnen vijf minuten was alles al uitverkocht. Maar wonder boven wonder was topvriendin één van de gelukkigen. Het was haar gewoon gelukt om een aantal van die felbegeerde kaartjes te bemachtigen. Wat een geluk!

En nog fijner. We konden ook iemand gelukkig maken met onze oude kaartjes. Hoe fijn is dat! Kortom, ondanks dat we eigenlijk natuurlijk helemaal niet in de play-offs wilden terechtkomen, zijn we er nu toch maar mooi bij. En gaan we genieten van deze extra mogelijkheid om onze Leeuwinnen te zien strijden voor dat allerlaatste ticket. Ik hoop zo ontzettend dat het hen gaat lukken. Ze verdienen het. En het is ze al een keer eerder gelukt. Dus het kan gewoon.

En als het zover is. Zullen we dan ook de volgende stap nemen? En zorgen dat meer mensen een wedstrijd kunnen zien? Kortom, zullen we dan gewoon de volgende wedstrijd in de Kuip spelen? Ik ben voor.

 

 

 

 

 

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

UA-74423621-1

Ontdek meer van soccertalk

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading