Van de week hoorde ik ‘m weer: “Bij jullie zit voetbal in de genen”. Ik moet er altijd een beetje om lachen. Want eerlijk is eerlijk. Als dat zo is, heeft het voetbalgen duidelijk een generatie overgeslagen.
Mijn man en ik zijn beiden namelijk geen voetballers. Hij heeft het nog wel op een blauwe maandag gedaan, maar koos uiteindelijk voor een andere sport. Zelf woonde ik ongeveer naast een voetbalveld, maar dat heeft mij nooit verleid tot het spelen van het spelletje. Hoe kan het dan toch dat mijn oudste twee dochters er zo verslaafd aan zijn? En dat zelfs mijn jongste dochter van inmiddels 16 maanden het niet kan laten om tegen een bal te trappen zodra ze er eentje ziet?
Uit de overlevering weet ik dat mijn schoonvader in zijn tijd behoorlijk goed een balletje kon trappen. Hij voetbalde bij de plaatselijke club en mocht zelfs naar een topclub in Amsterdam komen. Maar ja, dat was ergens eind jaren ’40. De tijd van wederopbouw. Van niet lullen maar poetsen. En van zorgen voor brood op de plank. Dus van thuis in de groentewinkel staan. Geen riante salarissen en gewoon zelf je treinkaartje betalen. Onmogelijk dus. En daar eindigde zijn voetbalcarrière roemloos. Nog voor deze echt was begonnen.
Maar sinds kort is de cirkel weer rond. Want de meiden zijn overgestapt naar een andere voetbalclub. Een club die door de jaren heen uit diverse fusies is ontstaan. Eén van die fusies was in de jaren ’60. Met het oude cluppie van opa. Ze zijn dus weer terug bij hun roots. Een mooie gedachte.
Helaas heeft hij het nooit mogen meemaken dat zijn kleindochters zijn liefde en aanleg voor voetbal hebben geërfd. Wat had hij dat mooi gevonden. Hij zou hun trouwste supporter zijn geworden. En geen wedstrijd hebben overgeslagen. Een trotse opa langs de lijn.
Maar ook al maakt hij het niet meer mee, stiekem is hij er toch altijd bij. Want zijn DNA stroomt door hun aderen. Dankzij hem, staan ze met een goed pakket aan voetbalgenen op het veld. En zo speelt hij stiekem met ze mee. Spelen ze samen hun geliefde spelletje. En nemen wij langs de lijn vol overgave zijn rol van trouwe en trotse supporter waar.