Einde?

Twee jaar geleden begon ik ergens aan. Niet wetende waar het zou eindigen. Of er genoeg mensen waren die het wilde lezen. Of ik genoeg onderwerpen zou hebben om over te schrijven. Ik volgde gewoon mijn hart. En ging schrijven over meidenvoetbal. Soccertalk.nl werd geboren.

Inmiddels ben ik bijna 100 blogs verder. Heb ik met mijn meiden fantastische dingen meegemaakt. Zoals het onvergetelijke FIFA 16 toernooi met een onvoorstelbaar mooi affiche bestaande uit Jill Roord, Vivianne Miedema, Dominique Janssen, Merel van Dongen en Sari van Veenendaal.  Mocht ik aanwezig zijn bij de boekpresentatie van Daphne Koster. Hadden mijn oudste en ik een onverwachte ontmoeting met Shanice van de Sanden. Mochten mijn meiden meedoen met de  Continental Clinic van Dirk Kuyt.  Was mijn oudste bij de boekpresentatie van Vivianne Miedema. En mijn middelste bij een persmoment van de Oranjeleeuwinnen. Waardoor ze een jaar later gevraagd werd voor een Intersport promotieshoot voor de Weuro. Met als resultaat niet één maar gewoon twee filmpjes. Én een heel bijzonder paar voetbalschoenen voor haar zus.

En naast al deze bijzondere ontmoetingen waren er natuurlijk ook nog de vele sportieve momenten. Zoals het eerste kampioenschap van mijn middelste dochter. Of de eerste KNVB wedstrijd van mijn oudste. En altijd lieten mijn meiden zien over veerkracht en karakter te beschikken. En af en toe leerden ze ook nog wat wijze lessen. En dan waren er natuurlijk nog alle brieven van de KNVB die een mooie rode draad door alles heen vormden.

Maar naast al deze hoogtepunten, bracht het voetbal ons ook een hele dierbare herinnering, waarbij het om zo ontzettend veel meer ging dan om voetbal alleen.

Daarnaast kreeg ik de kans om mijn blog op vrouwenvoetbalnieuws.nl te plaatsen. Een bijzonder podium voor mijn bescheiden blog. En als kers – of zeg maar gerust een hele kersenboom – op de taart, mocht ik voor hen verslag doen van het EK. Een ervaring die ik nooit, nooit, nooit meer zal vergeten.

En allemaal, omdat ik ooit meer aandacht voor het meidenvoetbal wilde. Omdat er zo weinig over te vinden was. Omdat mijn dochters hun keuze voor hun geliefde voetbal altijd moesten verdedigen. Omdat het onbekend, onbemind en onbegrepen was.

En nu? Nu is bijna niet meer voor te stellen dat de Leeuwinnen een half jaar geleden nog onherkenbaar over straat konden. Zo snel kan het soms gaan. Was het twee jaar geleden al heel wat als iemand wist wie Vivianne Miedema was. Tegenwoordig kent bijna iedereen het hele Oranje elftal. Zo ongelooflijk fantastisch wat die meiden hebben gepresteerd! Zij hebben in één zomer een land op zijn kop gezet. En jonge meiden laten zien dat een Oranjedroom geen illusie hoeft te zijn. Ze hebben de droom van mijn dochter bereikbaar gemaakt. Haar hoop gegeven. En haar ambitie tot grote hoogte gebracht. Daar kan geen blog tegenop.

Dus rest de vraag: is dit blog inmiddels overbodig? Vrouwenvoetbal staat op de kaart. En hoe! Alle seinen om deze sport nog verder te laten groeien staan op groen. Er wordt inmiddels genoeg over geschreven en uitgezonden. Is een wekelijks blog hierover nog wel realistisch? Zijn alle onderwerpen inmiddels niet behandeld? Moet de frequentie in 2018 misschien omlaag? Of is het wellicht tijd om het toetsenbord helemaal aan de wilgen te hangen? Zou dit niet alleen het laatste blog van dit jaar moeten zijn? Maar misschien wel het definitieve einde?

Wat vind jij?

 

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

12 comments
  • Judith niet stoppen met je blog AUB. Lees het iedere keer met plezier. Het vrouwenvoetbal verdiend gewoon deze aandacht en zoals jij het beschrijft vanuit het gezichtspunt van een moeder met voetbalmeiden is het heel leuk om te lezen.

  • Niet omlaag Judith, alle zeilen in de wind houden. Nu staan inderdaad alle seinen op groen, maar laten we niet achterover leunen met z’n allen. Maar fanatiek deze sport steeds onder de aandacht blijven brengen. We willen niet dat de zure mannetjes in de diverse besturen van de clubs in ons land, in de handen wrijven en straks zeggen; zie je wel, het was een hype! Houd vol en dan gaan we echt oogsten!

  • Hi Judith
    Er was destijds een publiek dansfiguur die zei altijd ” gewoon doorgaan” en dat moet je echt doen of toch aan een boek beginnen?

  • Natuurlijk niet het gaat niet alleen over vrouwenvoetbal maar over de sportbeleving van opgroeiende dames en hun moeder. Frequentie verlagen kan, maar naar 0 zeker niet!
    Een oud collega en fan van je blogs, voor de goede orde dit is het enige blog dat ik volg en meteen lees als het in de mailbox arriveert!

UA-74423621-1

Ontdek meer van soccertalk

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading